به قلم مدیر سایت
از مرز مهران با اتوبوس عازم نجف شدیم. در نزدیکی این شهر، مداحی در اتوبوس برای مدح و تجلیل از امیرالمؤمنین(ع) شروع کرد به بیان اوصاف بارگاه آن حضرت!
چنین شیوه ای در مقام عشق بازی شاید ایراد نداشته باشد اما من نمی پسندم؛ چون حضرت علی(ع) سازنده ی آن بنا نیست. بنابراین تجلیل از شکوه مرقد آن حضرت، در واقع تعریف و تمجید از سازنده ی آن ساختمان است.
کسی که می خواهد عظمت امام علی(ع) را بیان کند بجای این حرف ها رفتارهای او را مطالعه کند که سراسر بزرگی او را نشان می دهد. وقتی خواستند برای عمر جانشین تعیین کنند رأی حضرت علی و عثمان مساوی بود و تعیین جانشین با رأی عبدالرحمان مشخص می شد. او شرط خود برای رأی دادن این دانست که جانشین عمر طبق قرآن و روش پیامبر(ص) و روش ابوبکر و عمر رفتار کند. کافی بود حضرت علی یک قول بیجا می داد و حکومت بر حدود یک سوم کره زمین را تا زنده بود، در دست می گرفت اما قبول نکرد ولی عثمان پذیرفت و حکومت را گرفت.
بررسی رفتارهای دیگر امام علی(ع) نیز شکوهش را نمایان می کند. باید دید او در اوج قدرت، چگونه با خواهر، برادر،دختر و پسرانش عمل می کرد. ببینیم با قاتلش چه کرد. او کسی است که در جنگ وقتی که دشمن بر آب مسلط بود، نگذاشت اصحاب حضرت از آب بردارند اما وقتی او دشمن را راند و بر آب مسلط شد اجازه ی استفاده ی آب به دشمن داد. شاید محدوده ی حکومت هیچیک از پادشاهان ایران، به اندازه وسعت حکومت حضرت علی(ع) نبود. کافی است رفتارهای آن حضرت را با پادشاهان مقایسه کنیم تا عظمتش را دریابیم. بیجا نیست که دشمن ومخالفش او را می ستایند!
